Mijn eerste Doolhof 2005

We zijn er bijna: tien jaar na de eerst in Duitsland en Frankrijk verschenen junior versie van de klassieker ‘De betoverde doolhof’ is deze nu eindelijk ook bij ons te koop.
Wie deze doos te pakken krijgt, krijgt een bijzonder leuk en spannend spel in handen waarbij het ruimtelijk inzicht op de proef wordt gesteld.
Het speelbord heeft zowel in de breedte als in de lengte twee rijen kaarten minder dan zijn grotere broer. Hierdoor kennen jongere kinderen minder problemen met deze doolhof. De lay-out van het speelbord en de kaarten is wat veranderd. Nu domineren de kleuren paars en blauw i.p.v. geel en blauw. Ik heb de indruk dat de D-F-editie helderder is voor de doelgroep. De spoken zijn er wel vooruit op gegaan: heel mooie doorzichtige pionnen i.p.v. de kaartjes op een plastic voetje.
Voor de rest blijft het spelprincipe gelijk. De doelfiches worden verdekt op tafel gelegd en eentje wordt omgedraaid. De speler aan beurt neemt het overtollige gangkaartje en schuift dit eerst ergens van opzij in de doolhof. Hierdoor veranderen de gangen in de doolhof. Vervolgens verplaatst de speler zijn figuur doorheen de gangen net zo ver als hij wil (en kan). Bereikt zijn spook de plaats die overeenkomt met die van de doelfiche dan scoort die speler die fiche en wordt er een volgende opengedraaid.
Zo gaat het spel om beurt verder totdat alle doelfiches gevonden zijn. Wie nu de meeste van de fiches bezit, wint het spel.
Deze eerste doolhof bekoort door zijn eenvoud. In vergelijking met het basisspel zijn er niet alleen twee rijen en twee kolommen minder kaartjes, maar is de keuze aan bochten en T-stukken duidelijk aangepast aan het doelpubliek. Voor jonge kinderen is het spannend te zien hoe de doolhof door één simpele verschuiving ingrijpend kan veranderen. Het ruimtelijk inzicht wordt hier heel goed ingeoefend.