Der Herr der Ringe: Das Duell 2002

Het duel tussen Gandalf en de Balrog wordt in vier opeenvolgende speelronden beslecht. Gandalf start de eerste ronde. Voor de volgende speelronden bepaalt de verliezer van de vorige ronde steeds wie mag beginnen.
Voor dit spannende en goed uitgebalanceerde duel beschikt elke partij over een gepersonaliseerde set van 27 kaarten. Elk van die kaarten is speciaal opgebouwd: aan de linkerkant staan steeds 0 tot 4 verdedigingspunten, rechts 0 tot 4 aanvalspunten. Dit aantal is zelden gelijk. Elke kaart die gespeeld wordt heeft dus invloed op zowel de vorige als de volgende kaart! Door deze schitterende combinatie is het voor beide spelers op elk moment dus opletten geblazen. Zowel Gandalf (6) als de Balrog (5) hebben meerdere kaarten waarop een speciale kracht vermeld staat. Het goed inschatten en op het juiste moment benutten ervan is uiterst belangrijk om dit spel te kunnen winnen. Geoefende spelers hebben hierdoor dan ook steeds een voet(je) voor op onervaren tegenstanders.
Speciaal is ook de kaartverdeling voor de opeenvolgende speelronden. Voor elk van de eerste 3 basisronden beschikken beide partijen over 9 handkaarten. Daarvan worden er (maximaal) 6 gespeeld. De drie overblijvende kaarten worden pas in de vierde finaleronde gebruikt. Zowel Gandalf als de Balrog zullen dus steeds goed afwegen welke kaarten ze in een basisronde inzetten en welke ze proberen te behouden voor de iets langere eindronde.
Een speelronde verloopt steeds op nagenoeg identieke wijze: om de beurt kiezen de spelers een kaart en leggen die steeds naast de laatste kaart van de tegenpartij waarna de twee aangrenzende kaartzijden (aanval-verdediging) vergeleken worden. De zwakste zijde verliest steeds één of meer energie-eenheden. Dit wordt aangeduid op het energiepad op het speelbord. Zodra beide partijen elk 6 kaarten hebben gespeeld of nadat iemand zijn minimum energiehoeveelheid heeft bereikt, eindigt een speelronde. Bedraagt het energieverschil op dat moment 0, 1 of 2, dan stijgt de winnaar één trede op de trap van Khazad-Dûm. Is het energieverschil groter, dan kan de winnaar 2 of zelfs 3 treden ineens stijgen!
Voor de (vierde) finaleronde beschikken beide spelers over de 9 weggelegde kaarten uit de basisronden. Nu worden - meestal toch - alle kaarten gespeeld. Beide spelers beschikken nl. over meer startenergie.
Dit doosje uit de beruchte Kosmosreeks is het derde kleine Tolkienspel. Zonder enige twijfel is dit het beste. Peter Neugebauer is er wonderwel in geslaagd om de spanning uit het boek en de film om te zetten in een eenvoudig kaartspel. Beide spelers hebben (logischerwijs) de kans om te winnen maar zullen daarvoor hun kaarten en krachten erg strategisch moeten inzetten. Niet alleen Tolkien-fans spelen dit spel erg graag! Natuurlijk spreekt dit alles veel meer aan als je de gepaste beelden in gedachten hebt...
John Howe heeft de illustraties getekend. Deze grootmeester kan dit als geen ander. Toch moet de Balrogspeler goed opletten bij het oriënteren van zijn handkaarten. In bepaalde gevallen is het niet meteen duidelijk wat boven- of onderkant is. Het speelbord zelf daarentegen is subliem gelay-out. De heuse driedimensionale brug maakt het geheel erg visueel. Jammer echter dat de bovenste trede erg wankelt.
Wie dit spel nog niet kent, moet dit zeker eens uitproberen!