Monkey Mission 2003

Het lijkt een traditie te worden dat Gunter Baars jaarlijks een nieuw kinderspel mag uitbrengen. Monkey Mission doet een beetje denken aan een Sesame (2002) waarbij er ook in de doos wordt gespeeld.
Het speelvlak stelt zes tempels voor waar telkens 4 willekeurig gekleurde aapjes worden opgesteld. Voor elke tempel bevindt zich een grote ronde steen. Deze afsluitstenen worden zo gedraaid dat ze uit het speelbord uitsteken. Door ze later te draaien kunnen ze in de bodem zakken. Als dat gebeurt, gaat de toegang tot de tempel open en kunnen de apenbeelden gestolen worden.
En daar gaat het om. Elke speler is een schatgraver die steeds de juiste gekleurde aap op het juiste moment probeert te vinden.
Naast het speelbord ligt een verdekte stapel opdrachtkaarten waarvan de bovenste open ligt. Toont deze b.v. een blauwe aap, dan probeert de speler aan beurt een blauwe aap uit een schatkamer te roven. Hij dobbelt, verplaatst de schatgraver (neutrale pion die iedereen moet bewegen) 1, 2 of 3 velden doorheen het parcours. Vervolgens probeert hij de schatkamer waarvoor de schatgraver zich nu bevindt, te openen. Hiervoor moet de speler vooraf aankondigen hoeveel keer hij de steen zal draaien. Indien hij beslist om 1 keer te draaien, en het lukt (de steen zakt in de bodem) dan mag hij het meest linkse aapje nemen en op de opdrachtkaart plaatsen. Dit brengt de speler 3 goudstukken op (dat kan je duidelijk op de opdrachtkaart zien). Hoe meer pogingen je aankondigt, hoe minder goudstukken er te verdienen zijn.
Als de kleur van het gestolen beeld bovendien overeenkomt met de kleur van de opdrachtkaart, is het beeldje één extra goudstuk waard.
Maar pas op: tussen de opdrachtkaarten zitten ook 7 vloekkaarten. Als een speler dergelijke kaart omdraait, wordt er een vloek uitgesproken over de eerste schatgraver die een tempel kan openen. Elke speler moet om beurt een steen naar keuze één vakje naar rechts draaien. Wie als eerste de steen doet zakken in de bodem krijgt de vloekkaart (die bij het einde één goudstuk doet verliezen).
Bij het begin van het spel kreeg elke speler 4 noodlot-stokjes die als een soort joker dienen. Hij kan hiermee de neutrale schatgraver één extra vak naar links of rechts verplaatsen om voor een interessantere tempel te staan. Hij kan een dergelijk stokje afgeven om een steen nog een streepje verder te draaien in de hoop dat hij nu wel in de bodem zakt.
Het spel eindigt zodra een speler een bepaald aantal opdrachtkaarten voor zich heeft liggen. De spelers tellen hun goudwaarde (rekening houdend met de vloekkaarten). De speler met de meeste goudstukken wint deze Monkey Mission.
Dit spel is als gezinsspel aantrekkelijk, vooral in gezinnen met jongere kinderen. Je merkt steeds welke gekleurde aap in de aanbieding staat, want het is steeds de meest linker aap die kan gestolen worden. Helaas bepaalt de dobbelsteen of je het geluk hebt om op het juiste moment voor de juiste schatkamer te staan. De vier beschikbare noodlot-stokjes worden dankbaar ingezet, maar geven het spel toch niet het gewenste surplus. Ik mis een beetje de interactiemogelijkheden tussen de spelers.
Het spelmateriaal is wel aantrekkelijk, de stenen draaien goed en het is steeds leuk om zo’n steen in de bodem te zien zakken.
Monkey Mission is dus een goed familiespel voor gezinnen met jongere kinderen die graag een spel spelen met een relatief hoge geluksfactor.