Hands 2015

De 90 stevige kaarten tonen wat je met één of twee handen kan doen: vuist maken, "picco bello" vormen, duim omhoog, vingertoppen tegen elkaar, grijpen, duim onder wijsvinger...
Bij de start krijgt iedereen 5 tot 3 kaarten in de hand (hoe meer deelnemers, hoe minder kaarten). Deze kaarten verberg je goed voor de anderen. Je kiest een kaart uit en zodra iemand "handen omhoog!" roept, start het spel. Iedereen beeldt nu met zijn ene of beide handen uit wat op je kaart getekend staat en kijkt tegelijk goed rond wat de anderen uitspoken.
Twee handen
Als iemand iets met beide handen tegelijk doet, moet iedereen zo vlug mogelijk dit nabootsen. De traagste speler is de pineut. Hij krijgt die (gele) kaart die later 1 minpunt wordt.
Eén hand
Als iedereen blijkbaar een blauwe kaart (met één hand) gekozen heeft, moet je proberen te achterhalen wie hetzelfde als jezelf aan het uitbeelden is. Ontdek je zo iemand dan toon je die speler je kaart. Indien correct mogen beide spelers hun blauwe kaart op hun puntenstapel leggen (die telt voor 1 pluspunt).
Als je een kaart kan afleggen dan vul je je handvoorraad terug aan zodat je steeds met het minimum aantal vereiste kaarten zit. Je mag steeds kaarten ruilen met de voorraadstapel. Als iemand geen kaart meer kan bijnemen omdat de voorraad opgebruikt is, roept hij meteen "handen omlaag!"
Iedereen berekent nu zijn score om de winnaar te bepalen.
Commentaar
Hands is een spel dat tot zijn recht komt bij een grotere groep spelers (en dan nog het liefst tijdens hun aperitief...) op verjaardagsfeestjes, uitstapjes, jeugdbewegingen... Ik kan me niet voorstellen dat Hands steeds weer op tafel zal komen binnen een gezin. Hands moet het hebben van het verrassende, het laconieke, het trage, het streberige karakter van je medespelers.
De opdrachtkaarten zijn prima getekend, de spelregels lezen heel vlot en een partijtje duurt niet te lang om te vervelen. Hands hoort in de doos met die andere vlotte kaartspellen als Halli Galli, Hands Up, Jungle Speed, Ligretto of Rythm' and Boulet.