De Kinderen van Catan 2003

Wat moet je nog meer hebben? Een heel mooi inleidend verhaal van kinderen die hun ouders willen helpen om de nodige grondstoffen te verzamelen voor hun nieuwe dorp, schitterend houten huizen en pionnen, een draaiend speelbord dat in de doos gespeeld wordt en een leuke aanpassing van de basisingrediënten van het kassucces van de laatste 10 jaar.
Vier kinderen trekken elk een karretje en proberen al dobbelend drie verschillende grondstoffen te verzamelen. Graan, bakstenen en bomen staan langs de buitenzijde van het cirkelvormig parcours. Stopt de pion bij zo'n grondstof dan mag hij deze in zijn karretje laden op voorwaarde dat deze grondstof nog niet in zijn karretje voorkomt. Op één plaats staat een grote stoute broer die de laatste verzamelde grondstof terug afpakt. Net zoals in het grote Catan-spel mogen ook andere spelers grondstoffen inladen als hun pion dit toelaat. De vier pionnen bewegen immers steeds allemaal. Ze zitten als het ware vast in een draaicirkel. Alle verzamelde grondstoffen blijven goed in het karretje zitten als het geheel rondom de centrale waterput van het dorp draait.
Zodra een speler een karretje trekt met drie verschillende grondstoffen, mag hij meteen - ook als hij niet aan de beurt is - één van zijn drie vooraf ontvangen grote houten gebouwen plaatsen in het passende vakje in het centrum van het draaiende speelbord. De nodige grondstoffen gaan dan terug naar vrije plaatsen rondom het parcours.
Wie als eerste zijn drie gebouwen kan plaatsen, krijgt het grote stadhuis (met groene dak) en probeert opnieuw drie verschillende grondstoffen te verzamelen om het dorp helemaal af te werken. Daarmee wint deze speler het spel.
De Kinderen van Catan speelt en voelt Catanachtig: dobbelen, grondstoffen verzamelen en bouwen. Enkel de - meest interessante - ruilfase werd weggelaten. Ik kan dit begrijpen, gezien het doelpubliek van kinderen vanaf 4 jaar, maar met een beetje fantasie moet het toch mogelijk zijn dit interactieve spelkarakter in te bouwen. Je zou dan b.v. een soort coöperatief spel kunnen bedenken waarbij de spelers tegen de grote broer spelen. In ons studiecentrum hebben reeds enkele studenten uit de lerarenopleiding van de KHBO deze oefening gedaan, waardoor dit spel nog rijker wordt. In wezen is dit vanzelfsprekend een gewoon dobbelsteenspel waarbij je weinig keuzemogelijkheden hebt. Maar doordat je ook kan verzamelen en bouwen als je niet aan de beurt bent, ervaren kinderen dit als iets spannends.
Iedereen die deze doos opent is onder de indruk van het speelmateriaal. Er zijn inderdaad weinig speldozen die dergelijk hoog afgewerkt spelmateriaal bieden.
Jammer dat 999 Games enkele slordigheden op de doos en in het spelregelboekje heeft laten staan. De doos vermeldt dat dit een spel is voor 2 kinderen. Fout natuurlijk, dit is voor 2 tot 4 kinderen bedoeld. In het spelregelboekje staat één alinea dubbel gedrukt: niet erg, wel slordig.