Colorado County 1999

Het speelbord toont een landschap verdeeld in 10 keer 15 velden. Als voorbereiding worden zes meren in dit landschap geplaatst. Elke speler krijgt - willekeurig - enkele cowboykaarten (genummerd van 1 tot 66), nog enkele landverkoopkaartjes en 40 houten markeringsstenen in zijn kleur. Er zijn dan nog vlaggenstenen en -kaarten, waarmee het bezit van land geregeld wordt.
De spelers krijgen vier ronden om m.b.v. hun cowboykaarten land te veroveren. Wie het hoogste bod doet, mag als eerste een vlaggensteen van zijn eigen kleur verwisselen met een eigen markeringssteen. Wie het minst geboden heeft, krijgt geen land, maar ontvangt wel als troost een extra cowboykaart. Ronde per ronde wordt op deze wijze 12 landerijen verhandeld. Tijdens de daarop volgend afrekening kunnen hiervoor punten verdiend worden. Er zijn punten te verdienen voor grens- en dubbelvelden, maar ook voor grotere samenhangende gebieden. Ook de verschillende meren zijn belangrijk. Die brengen zeer waardevolle punten op.
Het bieden gebeurt met de cowboykaarten. Maar tijdens het spel stel je vaak vast dat je er te weinig van bezit. Daarom is ook de mogelijkheid gecreëerd om wat gebied te verkopen in ruil voor extra cowboykaarten.
Colorado County leent enkele elementen uit Euphrat & Tigris (nog steeds één van mijn absolute favorieten), met name de toenemende invloed die op het speelbord ontstaat, en Ra met zijn typisch scoringsmechanisme. Maar het blijkt niet hetzelfde enthousiasme uit te stralen tijdens het spel zelf. Het mechanisme van het spel is wel redelijk eenvoudig: je plaatst elementen op het speelbord gebaseerd op patronen op kaarten, waar de spelers moeten voor bieden. Maar de link naar het thema waar cowboys een stuk maagdelijk landschap stukje bij stukje bezetten, ontgaat me.
Al met al is Colorado County een spel dat ik heel zeker nog eens op tafel zal leggen.